Η Ευθύνη των Στρατηγών και η Λευτεριά της Ψήφου.

Πυρ κατά ριπάς…………..από τα ορύγματα της Γουμένισσας
Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος
‘Έχω μια βασική αντίθεση με εκείνους που υποστηρίζουν ότι δεν αλλάζει τίποτα αν δεν αλλάξει πρώτα η νοοτροπία του Έλληνα. Πιστεύω το εντελώς αντίθετο. Η Πολιτεία, το Κράτος, το Δημόσιο, η Υπηρεσία, ή όπως αλλιώς κι αν θέλει κανείς να το ονομάσει κρατά στα χέρια του το καρπούζι και το μαχαίρι. Οι διοικούντες όποιου φορέα ή οργανισμού οφείλουν να λειτουργούν ως εντολοδόχοι του λαού και όχι του εαυτού τους ή των διαπλεκομένων συμφερόντων, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, τους τοποθέτησαν στις θέσεις ευθύνης που κατέχουν. Με άλλα λόγια οι ρήξεις των ανθρώπων της εξουσίας με τα κακοφορμισμένα φαινόμενα, είναι η

απαγκίστρωση από τις νοσηρές και καταστροφικές συνήθειες των παρελθόντων χρόνων, οι οποίες συνέβαλαν ουσιαστικά στη διάλυση της χώρας και των δομών της. 

Ποιος λοιπόν υποψήφιος δήμαρχος θα πει ότι θα επιβάλει για παράδειγμα την απαγόρευση του καπνίσματος επιτέλους από τα καταστήματα; Ποιος δήλωσε ότι θα απομακρύνει κάθε εμπόδιο από τα πεζοδρόμια ώστε να μετακινούνται οι πεζοί με ασφάλεια και άνεση; Ποιος κατέθεσε πρόταση για άμεση πρόσβαση ατόμων με κινητικά προβλήματα σε όλους τους δημόσιους χώρους (τουλάχιστον); Ποιος έθεσε ως προτεραιότητα του την συνεργασία ως υπεύθυνη δημοτική αρχή με την αστυνομία για εφαρμογή των κανόνων οδικής κυκλοφορίας και απαγόρευσης στάθμευσης οχημάτων σε πεζοδρόμια και σε χώρους όπου απαγορεύεται συνοδεία των απαραίτητων ποινών; Ποιος επέμενε να επιβάλει πινακίδες και διαβάσεις σε σχολεία και πνευματικά και πολιτιστικά κέντρα ώστε να εξασφαλίσει την απαιτούμενη ασφάλεια για τα μικρά παιδιά; Ποιος επέδειξε τα εξασφαλισμένα κεφάλαια για την αγορά φαρμάκων για τα κοινωνικά φαρμακεία και τροφίμων για τα κοινωνικά παντοπωλεία ; Ποιος ομολογεί το σχέδιό του για την προστασία του περιβάλλοντος (σε σχέση με τα μεταλλεία, το νερό, τα απορρίμματα, την ανακύκλωση); Ποιος δεν χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων του με τις υπο-σχέσεις, οι οποίες μετά την εκλογή θα μετατραπούν σε κατα-σχέσεις (κυριολεκτικά και μεταφορικά); Οι μικρές και μεγάλες εξουσίες ασκούνται από πληθώρα στελεχών σε ευάριθμες υπηρεσίες σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη. 

Η διαφθορά και η διαπλοκή ξεκινούν από κει όπου υπάρχει σχέση επαφής με ανθρώπους που διαπραγματεύονται τις απλές, καθημερινές τους ανάγκες και άγχη. Όταν λοιπόν σβήσει η κλήση, δώσουμε το χαρτί κάτω από τραπέζι, ασφαλτοστρώσουμε το δρόμο του φίλου μας, προσλάβουμε την ανιψιά μας, ολοκληρώσουμε τη δουλειά (που έτσι κι αλλιώς πρέπει να κάνουμε) με γρηγορόσημο, κλείσουμε τα μάτια στα μπάζα που πετάει ο φίλος μας ή οτιδήποτε άλλο μικρό ή μεγάλο, οδηγούμε τους απλούς πολίτες ακόμη πιο βαθιά στο βόρβορο της συναλλαγής, στο έρεβος του αδιεξόδου των ανθρώπινων σχέσεων, στον απροκάλυπτο και εξόφθαλμο αποκλεισμό από τη δημόσια προσφορά του κράτους και της πολιτείας. 

Η ευθύνη βαραίνει τους στρατηγούς, όχι τους στρατιώτες. Για την τελική ευθεία επιλογής των Δημάρχων (το άρθρο γράφεται μεταξύ των δυο εκλογικών αναμετρήσεων), έχω μια προτροπή, η οποία έρχεται από έναν μεγάλο Έλληνα συγγραφέα, τον Μενέλαο Λουντέμη: «Κείνος που στ’ αληθινά αγαπά το Λαό δε γίνεται ποτέ αρχηγός του, γίνεται υπηρέτης του».
Αλλά επειδή κρούουν τις πύλες και οι ευρωεκλογές τη δεύτερη Κυριακή, έχω μια ακόμη σημαντική ρήση, ενός Ρώσου αυτή τη φορά νομπελίστα συγγραφέα του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν: «Έχετε εξουσία πάνω στους ανθρώπους, μέχρι την στιγμή που τους πήρατε τα πάντα. Όμως από τη στιγμή που τους αφήσατε χωρίς τίποτα, τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι». Πώς περιμένουν κάποιοι μετά από μια υπερκυτταρική καταιγίδα (η μητέρα των καταιγίδων), μη έχοντας αφήσει τίποτα σε υπερβολικό αριθμό ψηφοφόρων, παρά μόνο χάος, οδυρμό, γόο, φτώχεια, αρρώστια, ανέχεια, ένδεια, ανεργία, αναξιοπρέπεια, θηλειές, αυτοευξετελισμό, να … πέσουν μέσα σε δημοσκοπήσεις και exit polls; Είναι απολύτως λογικό και απορίας άξιον η τεράστια … απορία τους γιατί έπεσαν τόσο έξω σε όλα! Ευκολοερμήνευτα και πανεύκολα για όλους εκτός από εκείνους που είναι οι αποδέκτες του μηνύματος. Καιρός για αφύπνιση. Βάλτε όλοι τα κινητά σας να χτυπήσουν όσο πιο νωρίς γίνεται. Και όσο πιο δυνατά γίνεται για να τα ακούσουν εκείνοι που πρέπει. Οι ψηφοφόροι είναι πλέον λεύτεροι.