«Γνωρίζουμε ότι όλα τα πετρώματα των βουνών μας στη βόρεια Ελλάδα έχουν μια μικρή περιεκτικότητα χρυσού, της τάξης του ενός γραμμαρίου ανά τόνο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να γκρεμίσουμε όλα τα βουνά της βόρειας Ελλάδας και να καταστρέψουμε το φυσικό της περιβάλλον για να πάρουμε μια ελάχιστη ποσότητα χρυσού», τονίζει ο αναπληρωτής καθηγητής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Θεοχάρης Ζάγκας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η εμπειρία του από τις αποκαταστάσεις των αμιαντωρυχείων στην Κοζάνη και στο όρος Τρώωδος της Κύπρου καθώς και των λατομείων της Αττικής, έχει δείξει πως μόλις ολοκληρωθεί μια τέτοια δραστηριότητα, οι επενδυτές αφήνουν πίσω τους μια χαώδη κατάσταση. «Καλούμαι, ως δασολόγος περιβαλλοντολόγος, σε ένα προβληματικό στάδιο για να αποκαταστήσω τις ζημιές που προκαλούνται από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες. Όταν φτάνω σε αυτό το σημείο μπορώ να κάνω ελάχιστα πράγματα για να αποκαταστήσω την αισθητική του τοπίου. Θεραπεία δεν υπάρχει.» τονίζει.
Με αφορμή τις σχετικές συζητήσεις για τέτοιες εκμεταλλεύσεις εν μέσω οικονομικής κρίσης, ο κ. Ζάγκας σχολιάζει ότι πάντοτε αυτού του είδους οι επενδύσεις ξεκινούν κάτω από μια ευνοϊκή κατάσταση, όπως η παρούσα, με την τιμή του χρυσού να καλπάζει. Επ αυτού, ο αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς Χρήστος Γκουντενούδης θεωρεί ότι το θέμα της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου είναι ευρύτερο και απασχολεί πολύ μεγαλύτερες γεωγραφικές περιοχές από τη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου