Ο αθλητισμός "φτιάχνει χαρακτήρα"!

Η ιδέα πως ο αθλητισμός «φτιάχνει χαρακτήρα» προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα, από μια εποχή που ο αθλητισμός θεωρούνταν «σχολείο» στο οποίο τα παιδιά διδάσκονταν την πειθαρχία που ήταν απαραίτητη ώστε να εξελιχτούν αργότερα σε ηγετικές προσωπικότητες.

.............................................

Η σωματική δραστηριότητα εκλαμβάνονταν  ως κοινωνική εμπειρία που επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τη στάση και τις αξίες του ανθρώπου.

Η σημαντικότερη αρετή που προσπαθούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες να εμφυσήσουν στους νέους διαμέσου του αθλητισμού, ήταν το αίσθημα της εντιμότητας και της δικαιοσύνης. Η υπακοή στους κανόνες, ο σεβασμός προς τον αντίπαλο, ο έντιμος αγώνας και το να μάθει κανείς να κερδίζει όπως και να χάνει, όλα αυτά οι γυμναστές της εποχής τα θεωρούσαν απαραίτητα για ένα καλό πολίτη. Σύμφωνα με τις ιδέες τους,

δεν έπρεπε κανείς να αγωνίζεται για εξωτερικές ανταμοιβές όπως το χρήμα και η δόξα, γιατί κάτι τέτοιο θα τον ανάγκαζε να φερθεί με τρόπο ανέντιμο (βλέπε αναβολικά).

Ο αθλητισμός στην εποχής μας δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις έχει πάρει την μορφή  ανταγωνιστικού αθλητισμού που έχει πάψει πια να διαμορφώνει ήθος. Οι εξωτερικές πιέσεις που ασκούν τα τεράστια κέρδη και οι υψηλές αμοιβές των επαγγελματιών αθλητών συχνά οδηγούν στην έκπτωση των ιδανικών αυτών. Αντί να διαμορφώνει ήθος, ο σύγχρονος ανταγωνιστικός αθλητισμός, ο οποίος πάνω απ΄ όλα βάζει τη νίκη, αντιμάχεται την ιδέα αυτή. Όσο πιο σημαντική γίνεται η νίκη, τόσο περισσότερο μειώνονται οι ανταμοιβές που απολαμβάνει ο αθλητής από το ευ αγωνίζεσθε και τις άλλες αξίες.

Γενικά ο άνθρωπος αλλά τα παιδιά κυρίως, αναφέρομαι σε αυτά μιας και η προεφηβική ηλικία είναι καθοριστική για την διαμόρφωση του χαρακτήρα και στην ενήλικη ζωή, έλκονται από τον ανταγωνιστικό αθλητισμό. Από πολύ νεαρή ηλικία προσπαθούν να πηδήξουν ή να σκαρφαλώσουν ψηλότερα, να ρίξουν την μπάλα μακρύτερα από τα αδέρφια τους κ.τ.λ. Ο ανταγωνισμός δεν αποτελεί πρόβλημα για τα μικρά παιδιά. Τα προβλήματα προκύπτουν από τη στιγμή που κάποιος άλλος- συνήθως κάποιος ημιμαθείς προπονητής ή κάποιος υπερβολικά ενθουσιώδης  γονιός-διαστρεβλώνει το ζήτημα του ανταγωνισμού δίνοντας υπερβολική έμφαση στη νίκη.

Πολλοί γονείς ονειρεύονται να γίνει ο γιός τους ο επόμενος Ζιντάν, ή η κόρη τους η επόμενη χρυσή ολυμπιονίκης. Τέτοιου είδους όνειρα ωστόσο έχουν το τίμημα τους. Ο πρωταθλητισμός μπορεί να χρειαστεί έως και 10 χρόνια εντατικής προετοιμασίας. Ακόμη και έτσι όμως, η επιτυχία δεν είναι εξασφαλισμένη. Οι ανταμοιβές μπορεί να είναι ανύπαρκτες για τα παιδιά. Το αντίθετο μάλιστα: μπορεί να έχει να αντιμετώπιση διάφορα προβλήματα, όπως μια χαμένη παιδική ηλικία, ψυχικά και σωματικά τραύματα που θα το ταλαιπωρούν μια ζωή, ή ακόμη το στίγμα μιας αθλητικής αποτυχίας.

Στα χέρια των κατάλληλων ανθρώπων που τηρούν σωστή στάση, ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει θετική εμπειρία για να έρθουν οι ασκούμενοι σε επαφή με κανόνες και κοινωνικές αξίες.  Ο αθλητισμός καλύπτει την ανάγκη του ανθρώπου να έχει καλές σχέσεις με όλους και να γίνεται αποδεκτό μέλος μιας ομάδας ή ενός συλλόγου.

Με την κατάλληλη καθοδήγηση, προσφέρει στον ασκούμενο την ευκαιρία να:

► εκτιμήσει το δραστήριο τρόπο ζωής

► σχηματίσει μια θετική εικόνα για τον εαυτό του, αναπτύσσοντας αθλητικές δεξιότητες

► μάθει να εργάζεται ως μέλος μιας ομάδας

► αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες κατά τη συναναστροφή του με άλλα παιδιά και ενήλικες

► μάθει να αντιμετωπίζει τόσο την επιτυχία όσο και την απογοήτευση

► μάθει να σέβεται  τους άλλους

Υποχρέωση των γονιών και των προπονητών είναι να βοηθήσουν τα παιδιά να πάρουν τις σωστές αποφάσεις σχετικά με την ενασχόληση τους με τον αθλητισμό. Όπως ακριβώς ο γονιός που νοιάζεται για το παιδί του πρέπει να του απαγορεύει τα γλυκά πριν από τον ύπνο, έτσι πρέπει και να το ενθαρρύνει να ασχολείται σωστά με τον αθλητισμό, δείχνοντας του το δρόμο για ένα σφαιρικό, υγιή τρόπο ζωής ώστε να εξελιχθούν  συναισθηματικά υγιείς ενήλικες.

Πηγή:  http://www.endurancescience.gr