SOS από Κιλκίς για ερημοποίηση.

Ο νομός Κιλκίς είναι η πρώτη σ` επικινδυνότητα περιοχή της πατρίδας μας, σε σχέση με το φαινόμενο της ερημοποίησης. Οι άλλες είναι  η Λέσβος, η Νάξος, η Κρήτη και η Αργολίδα. Όλες αυτές οι περιοχές έχουν χαρακτηριστεί και επισήμως ότι βρίσκονται σε κίνδυνο ερημοποίησης.

Το παραπάνω υπογράμμισε ο καθηγητής του ΑΠΘ, Νικόλαος Συλλαίος, με αφορμή την παρουσίαση του έργου «Ολοκληρωμένο σύστημα παρακολούθησης για την εκτίμηση του κινδύνου ερημοποίησης (Moonrises)», ενόψει της 17ης Ιουνίου – Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Ερημοποίησης.

Στις περιοχές «υψηλού κινδύνου» συγκαταλέγονται ακόμη τμήμα της Θεσσαλίας, η Ανατολική Στερεά Ελλάδα, η Ανατολική Πελοπόννησος, η Νοτιο-ανατολική Κρήτη αλλά και τα νησιά του Αιγαίου που απειλούνται από την αιολική διάβρωση των εδαφών, δηλαδή τους ισχυρούς ανέμους. «Όλες οι Μεσογειακές χώρες αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα, γι' αυτό
υποβάλαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για χρηματοδότηση ένα καινούργιο πρόγραμμα, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται η Ιταλία, η Κύπρος, η Ισπανία, η Τουρκία, το Μαρόκο, η Αλγερία, η Τυνησία και η Αίγυπτος», ανέφερε ο κ. Συλλαίος.
Σημαντικό και πρωτεύον, σύμφωνα με τον κ. Συλλαίο, «είναι να αλλάξει ο τρόπος σκέψης», ώστε να αποφεύγεται η εντατική χρήση γης και η μονοκαλλιέργεια.

Η μετατροπή των εύφορων εδαφών σε έρημο, με κύριο ένοχο τον άνθρωπο, πλήττει σοβαρά πάνω από 100 χώρες στον κόσμο. Προκαλεί εξάντληση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, διάβρωση και κατολίσθηση των εδαφών, καθώς και πλημμύρες. Η ερημοποίηση της γης έχει ως συνέπειες την ανυπολόγιστη απώλεια στο γεωργικό και κτηνοτροφικό εισόδημα και τη ραγδαία χειροτέρευση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.

Τι προβλέπει το Εθνικό Σχέδιο αντιμετώπισης και πρόληψης της ερημοποίησης

Κατά τα τελευταία χρόνια, η χώρα έχει μεθοδεύσει τα βήματά της για την αντιμετώπιση του φαινομένου της ερημοποίησης, κυρώνοντας τη σχετική Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, συγκροτώντας αρμόδια Εθνική Επιτροπή, με επικεφαλής τον Καθηγητής κ. Κοσμά, του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Και παράλληλα, καταρτίζοντας και εγκρίνοντας με Κοινή Υπουργική Απόφαση το αντίστοιχο Εθνικό Σχέδιο Δράσης, το οποίο εντάσσεται πλέον ως μέρος του εθνικού μας δικαίου και που προβλέπει την ανάληψη πρωτοβουλιών στις απειλούμενες περιοχές (πρόληψη για το 60%, αντιμετώπιση για το 35% της έκτασης). Το Σχέδιο προβλέπει γενικά μέτρα και ειδικές δράσεις στους τομείς της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, των δασών, της άγριας πανίδας και των υδατικών πόρων.

Οι στόχοι της Εθνικής μας Στρατηγικής για την αντιμετώπιση της ερημοποίησης, όπως συμπυκνώνονται στον Εθνικό Σχέδιο Δράσης αφορούν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των τάσεων για ερημοποίηση στο 35% της επικράτειας που απειλείται άμεσα από τις συνέπειες της ερημοποίησης, και στην πρόληψη της διαδικασίας ερημοποίησης στο 60% της χώρας.

Όπως εξηγεί στο paseges.gr ο κ. Νικόλαος Συλλαίος, Καθηγητής – Διευθυντής του Εργαστηρίου Τηλεπισκόπησης και Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών στη Γεωπονική Σχολή του ΑΠΘ, βασικοί άξονες δράσης της Εθνικής Στρατηγικής για την ερημοποίηση είναι:

1. Προστασία των δασών από πυρκαγιές και καταστροφικές εκχερσώσεις, καθώς και την έγκαιρη αποκατάσταση της καταστρεφόμενης από τις πυρκαγιές δασικής βλάστησης

2. Προστασία των υδατικών πόρων από την υπερκατανάλωση και τη ρύπανση. Ιδιαίτερη έμφαση αποδίδεται στον τομέα της γεωργίας με πρόνοια για την εφαρμογή αρδευόμενης γεωργίας μόνο σε περιπτώσεις εξασφαλισμένης αειφόρου επάρκειας υδατικών πόρων, με παράλληλο εκσυγχρονισμό των αρδευτικών συστημάτων και λαμβανομένων υπόψη και των αναγκών της πρόληψης της αλάτωσης των εδαφών.

3. Προστασία των αγροτικών γαιών και βοσκοτόπων από την εντατική εκμετάλλευση λαμβάνοντας υπόψη τα όρια της βιοϊκανότητας τους και με πρόνοια για άσκηση της γεωργίας μόνο σε εδάφη με μικρές κλίσεις. Επίσης, προστασία αγροτόπων και δασικών εκτάσεων από πιέσεις για οικοδομική, βιομηχανική και τουριστική χρήση, καθώς και αναθεώρηση του συστήματος γεωργικών και κτηνοτροφικών επιδοτήσεων οι οποίες δεν εξασφαλίζουν την αειφόρο ανάπτυξη.

4. Ενίσχυση της έρευνας, ανταλλαγής πληροφοριών και εκπαίδευσης, και οργάνωση μηχανισμών παρακολούθησης με την επιλογή κατάλληλων δεικτών.

Κατά την εφαρμογή του Σχεδίου προβλέπεται η ένταξη των εξειδικευμένων μέτρων και δράσεων σε ολοκληρωμένα προγράμματα αειφόρου ανάπτυξης για κάθε απειλούμενη περιοχή με τη δημιουργία τοπικών φορέων εφαρμογής του σχεδίου, τη σύνταξη τοπικών μελετών και την εφαρμογή των προβλεπόμενων από αυτές μέτρων.

Αυτό το παραπάνω αναφερόμενο Ελληνικό Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά της Ερημοποίησης – στο πλαίσιο της EE – που υπεγράφη πριν από περίπου τριάμισι χρόνια από έξι συναρμόδια υπουργεία (Εσωτερικών, Εξωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, ΠΕΧΩΔΕ και Γεωργίας) και όσα ορίζονται σε αυτό υπηρετούν τον σεβασμό στην προστασία των φυσικών πόρων.

H Εθνική Επιτροπή για την καταπολέμηση της ερημοποίησης έχει ορίσει πιλοτικές περιοχές για να ληφθούν μέτρα, όπως ο Θεσσαλικός κάμπος και η νήσος Λέσβος. Ως σήμερα δεν έχει εφαρμοσθεί κανένα πιλοτικό πρόγραμμα.

Το μόνο που έχει γίνει μέσα από τις επιδοτήσεις της EE είναι κάποια μεμονωμένα προγράμματα, όπως η προστασία των αναβαθμών. Πρόκειται για τις ξερολιθιές που απαντώνται συχνά στα νησιά και χωρίζουν τα αγροτεμάχια. Σήμερα επιδοτούνται οι ξερολιθιές προκειμένου να εφαρμόζονται κάποιοι κώδικες σωστής γεωργικής πρακτικής, ως μεμονωμένο μέτρο.

Σημαντική είναι η παράμετρος των επιδοτήσεων, επισημαίνει ο κ. Συλλαίος οι οποίες πρέπει να δίδονται με περιβαλλοντικά κριτήρια, δηλαδή οι κτηνοτρόφοι, για παράδειγμα, δεν πρέπει να λαμβάνουν επιδοτήσεις προκειμένου να αυξήσουν τον αριθμό των ζώων τους, αλλά με βάση το πόσα ζώα μπορεί να «αντέξει» η γη ή σε ό, τι αφορά τις καλλιέργειες, οι επιδοτήσεις δεν πρέπει να δίνονται με βάση την επιφάνεια, αλλά σύμφωνα με την παραγωγικότητα του εδάφους. Επιδοτήσεις πρέπει να δίνονται σε περιοχές που είναι ήδη σημαντικά υποβαθμισμένες, με περιβαλλοντικά και κοινωνικά κριτήρια.

Πηγή