Το Ovacik και ο σπόρος της αντίστασης.

To μεταλλείο χρυσού κοντά στο χωριό Ovacik ήταν το πρώτο μεταλλείο χρυσού στην Τουρκία. 

Δείτε το βίντεο που δείχνει τι ακριβώς σημαίνει "μεταλλεία εξόρυξης χρυσού" μέσα από τo παράδειγμα του χωριού Ovacik:
http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/10/17/biga-fires/#more-18502

Οι κάτοικοι της περιοχής, απλοί αγρότες στην πλειοψηφία τους με τη συμπαράσταση μεγάλου μέρους του επιστημονικού κόσμου της χώρας, έδωσαν έναν επικό αγώνα ενάντια στη λειτουργία του μεταλλείου για 10 ολόκληρα χρόνια (1992-2002). Κέρδισαν την υπόθεση δυο φορές στο Ανώτατο Δικαστήριο (το Τουρκικό ΣτΕ), αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.

Το μεταλλείο μπήκε τελικά στην παραγωγή το 2001-2002, με μια παράνομη άδεια, και έκτοτε δεν σταμάτησε ποτέ. Μπήκαν συρματοπλέγματα, ξεκίνησε η εξόρυξη που μέσα σε ελάχιστα χρόνια κατέφαγε τον γραφικό λόφο, το χωριό άδειασε. Κάπου εκεί η αντίσταση φαίνεται να τελείωσε. Ή τουλάχιστον έτσι μας λένε οι εταιρείες χρυσού και οι υπηρέτες τους. Στην Τουρκία έγιναν κι άλλα μεταλλεία, θα γίνουν κι άλλα, η χώρα είναι τώρα η μεγαλύτερη παραγωγός χρυσού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όλοι υποτίθεται ότι είναι χαρούμενοι.

Ο σπόρος της αντίστασης όμως μεταφέρθηκε με το αεράκι και πήγε και ρίζωσε σε κάθε τόπο όπου πρόκειται να ξεκινήσει έργο εκμετάλλευσης χρυσού. Φαίνεται πώς τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που λέει η προπαγάνδα των εταιρειών. Αν η εμπειρία του Ovacik που μετράει ήδη δέκα χρόνια, ήταν τόσο καλή και τα οφέλη τόσο μεγάλα, αν δηλαδή οι κάτοικοι του Ovacik, του Camkoy και των άλλων χωριών, έκαναν λάθος που αγωνίζονταν 10 χρόνια, τότε γιατί επαναλαμβάνεται  η ιστορία, μέσα στην ίδια χώρα και μάλιστα τόσο κοντά; Τι πιο απλό από ένα ταξιδάκι μέχρι το Ovacik που λέγεται ότι είναι ένα σύγχρονο μεταλλείο, που λειτουργεί με υψηλότατες προδιαγραφές ασφαλείας; Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να λυθούν όλες οι αμφιβολίες;

20.000 άνθρωποι δεν διαδηλώνουν για πλάκα. Κάτι ξέρουν.