Εύκολα κλείνουν οι τράπεζες… Πιο Εύκολα όμως, προσκυνάνε οι Κυβερνήσεις…στην Κύπρο, στην Ιρλανδία, στην Ελλάδα….

Αρθρογράφος: 

Κώστας Παπουλής

Καθώς βαδίζουμε (πιθανά) προς εκλογές, φαίνεται καθαρά ότι όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση που να στηρίζεται πάνω στις δικές μας δυνάμεις, στο τι μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε, χωρίς πλέον τις ξένες «βοήθειες» και εξαρτήσεις.  Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση  δεν έχουν όραμα για μια Ελλάδα εθνικά και οικονομικά κυρίαρχη, που θα αρνηθεί το χρέος, που θα διώξει Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ., με πανίσχυρες τις δυνάμεις της δημοκρατίας  και της εργασίας.     

Επαιτούν λοιπόν από την Μέρκελ οι πρώτοι, θα «διαπραγματευτούν» οι δεύτεροι, χωρίς να βγάζουν συμπεράσματα από το πάθημα της Κύπρου.  Καλλιεργούν στο λαό την ψευδαίσθηση ότι θα τα καταφέρει μέσα στην ζώνη του ευρώ,

όπου έχουν παραδοθεί όλα τα μέσα οικονομικής πολιτικής στις Βρυξέλες. Στη ζώνη του ευρώ όπου και με το δημοσιονομικό σύμφωνο  επικρατούν ασφυκτικές πολιτικές λιτότητας. Αν δεν πειθαρχήσεις στη λιτότητα, μπορούν να σου κόψουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Αν συγκρουστείς για το χρέος θα σου κλείσουν τις τράπεζες.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και προσπαθήσει να μην πειθαρχήσει στις εντολές της ευρωζώνης, και προχωρήσει σε οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια,  τότε πολύ απλά θα κλείσουν οι τράπεζες.  Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια. Αν δεν εκδίδεις νόμισμα δεν έχεις ούτε την κυβέρνηση, ούτε την εξουσία. Η χούντα του Ντράγκι, η Ε.Κ.Τ. , μπορεί με απόφαση των 2/3 των μελών του Δ.Σ. (δηλαδή των κεντρικών τραπεζιτών και  των 6 διορισμένων μελών) να διακόψει την παροχή ρευστότητας σε μία χώρα. Αυτό μπορεί να συμβεί, αν οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου και των ελληνικών τραπεζών αξιολογηθούν  ως μη επαρκείς, ότι δεν διασφαλίζουν  αποπληρωμή  της Ε.Κ.Τ.. Οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια, ιδιαίτερα στο ζήτημα του χρέους οδηγεί αναπόφευκτα εκεί.  

Αυτό ακριβώς το χαρτί της ρευστότητας, είναι το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό ατού των δανειστών και της Ε.Ε.. Χρησιμοποιήθηκε στην Κύπρο και μέσα σε μια εβδομάδα το νησί γονάτισε.

 Πέρασαν όμως στα ψιλά των ελληνικών ειδήσεων οι τελευταίες αποκαλύψεις για την Ιρλανδία. Σύμφωνα με τον κεντρικό τραπεζίτη της Ιρλανδίας Πάτρικ Χόνοχαν, υψηλόβαθμοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι απείλησαν την ιρλανδική κυβέρνηση τον Νοέμβριο του 2010 με άτακτη χρεοκοπία, σε περίπτωση που επιχειρούσε να μεταβιβάσει μέρος του κόστους του προγράμματός της στους ομολογιούχους των ιρλανδικών τραπεζών, επειδή μέσα σε αυτούς ήταν και μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.  Στον συλλογικό τόμο στη μνήμη του Μπράιαν Λένιχαν, του εκλιπόντος υπουργού Οικονομικών που διαπραγματεύθηκε το ιρλανδικό Μνημόνιο, ο κ. Χόνοχαν γράφει: «Το προσωπικό της τρόικας δήλωσε κατηγορηματικά στον Μπράιαν Λένιχαν ότι αν “έκαιγε” τους ομολογιούχους, δεν θα υπήρχε  πρόγραμμα».
Η απόφαση για τον εκβιασμό αυτό ελήφθη σε τηλεδιάσκεψη πολύ υψηλού επιπέδου, στην οποία δεν είχε προσκληθεί κανένας Ιρλανδός εκπρόσωπος.  Η απόφαση να εγγυηθεί το ιρλανδικό κράτος το σύνολο των υποχρεώσεων των ιρλανδικών τραπεζών  – και προς θεσμικούς πιστωτές, όπως οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες–  προκάλεσε θεαματική επιδείνωση των δημοσιονομικών στοιχείων της χώρας και τραγωδία για τον λαό. Τελευταία, η Ευρωπαία Συνήγορος του Πολίτη Εμιλι Ο’ Ράιλι άσκησε κριτική στην ΕΚΤ για την επιμονή της να μην παραδίδει την επιστολή που έστειλε ο πρώην πρόεδρός της Ζαν-Κλοντ Τρισέ στον κ. Λένιχαν κατά τις δραματικές μέρες πριν ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση για το ιρλανδικό Μνημόνιο. Το εργαλείο πίεσης που επιστράτευσε ο κ. Τρισέ ήταν φυσικά η έκτακτη χρηματοδότηση των ιρλανδικών τραπεζών από τα «κεντρικά» ταμεία  της Φρανκφούρτης.
Έχουμε ακόμη μάλλον λησμονήσει,  ότι τον Απρίλιο του 2011, ο τότε επικεφαλής της ΕΚΤ, σε επιστολή του προς τον Γιώργο Παπανδρέου,  απειλούσε ότι πρωτοβουλίες για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα οδηγούσαν σε διακοπή της χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ και άρα σε έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Η μόνη απάντηση σε τέτοιο εκβιασμό, είναι η χώρα να μπορέσει να δημιουργήσει δικιά της ρευστότητα, δηλαδή να επιστρέψει στο δικό της νόμισμα. Συνεπώς, αν δεν έχεις Σχέδιο Β, αν δεν μυρίζεις το φρεσκοτυπωμένο  μελάνι της νέας δραχμής, είσαι  καταδικασμένος να σέρνεσαι σαν  σκυλάκι της κ. Μέρκελ. Ο κ. Τσίπρας έχει δηλώσει  ότι  όχι μόνο δεν διαθέτει αλλά και δεν γνωρίζει τι είναι το Σχέδιο Β (πρόσφατα στη ΔΕΘ), ότι η χώρα ανήκει στη Δύση και θα παραμείνει στο ευρώ και στην Ε.Ε.. Επίσης εγγυάται ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και συγχρόνως δημόσιες επενδύσεις και άρση της λιτότητας κερδίζοντας μάλλον το βραβείο Γκίνες στα «οικονομικά του διαστήματος»….

Είναι σαφές ότι οι Γερμανοί επέβαλλαν τις εκλογές. Σκλήρυναν την στάση τους, χωρίς να  παραχωρήσουν στον Σαμαρά αυτά (τα ψίχουλα) που του είχαν υποσχεθεί. Είναι σαφές ότι πρόκειται  για τεστ-ντράιβ για την επόμενη κυβέρνηση, όποια και να είναι.

Το έθνος αυτό, έφτασε πάλι στο σημείο, ή να πάρει την τύχη του στα χέρια του, ή να εξαφανιστεί από την ιστορία. Πρέπει να εκλέξει δικούς του κυβερνήτες και όχι νομάρχες και περιφερειάρχες της Γερμανίας. Πρέπει να ανακαλύψει πάλι την «τρέλα» του 21, την γοητεία του αγώνα, να μετατρέψει την απελπισία σε ελπίδα, να χαράξει επιθετικές γραμμές, να τα βάλει με τον ραγιαδισμό. Σήμερα ο συμβιβασμός και ο ρεαλισμός με την Μέρκελ και το ευρώ, δεν αποτελούν απλώς συνθηκολόγηση, αλλά συντριβή και γενοκτονία. Δεν γίνεται όμως να λευτερωθείς, χωρίς να πολεμήσεις. Να κερδίσεις, χωρίς να ρισκάρεις. Η ελευθερία δεν χαρίστηκε ποτέ.

Το έθνος αυτό, υπάρχει, επειδή υπήρξαν άνθρωποι που σκέφτηκαν, ή καλύτερα βίωσαν στην καρδιά τους το πάθος για την λευτεριά, όπως ο Κολοκοτρώνης, που χαρακτηριστικά έλεγε:

 «Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την   επανάσταση, διατί ηθέλαμε συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυροτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμε λογαριάσει τη δύναμη την ειδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμε, όπου ετελειώσαμε με καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμε, ηθέλαμε τρώγει κατάρες και αναθέματα.»